Nieuwsbrief 5 – Een inwoner aan het woord: Joke Roovers van Wijkraad Stokhasselt

Joke Roovers is voorzitter van Wijkraad Stokhasselt en al bijna 40 jaar woonachtig in de wijk. Ze is tevens actief bij andere maatschappelijke organisaties. In dit gesprek met haar draait het om de wijkraad. In haar beroepsmatige leven was ze werkzaam als leerkracht en hoofd van een basisschool in een Tilburgse wijk. Daarna werkte ze als lid van het dagelijks bestuur van de onderwijsbond CNV.

Bij welke organisatie hoort u en wat doet u bij deze organisatie?

‘Sinds zeven jaar ben ik voorzitter van Stichting Wijkraad Stokhasselt. Verder ben ik voorzitter van de stuurgroep van het wijkrestaurant in Wijkcentrum De Ypelaar, voorzitter van de Zonnebloem voor regio Tilburg en ben ik nauw betrokken bij de Parochie Peerke Donders. De dubbelfuncties helpen me de relatie te leggen tussen de formele hulpverlening en de vrijwilligershulpverlening. De vrijwilligershulpverlening functioneert op de rand van de professionele hulp. Er zijn situaties waar de professionals geen hulp kunnen bieden, waar vrijwilligers dit wél kunnen. Waar gebeurd: een wijkbewoner hing gijzeling door de politie boven het hoofd omdat hij verkeersboetes niet had betaald. Omdat de formele instanties dit sanctiemiddel zelf instellen, kunnen ze hier niks tegen doen. Het noodfonds van de parochie trof een betalingsregeling waardoor de persoon kon worden geholpen’.

Wat is uw betrokkenheid op het sociaal domein?

‘Door mijn rol als voorzitter van de wijkraad krijg ik een beeld van de wijk Stokhasselt. Vooral de sociale aspecten van mijn functie vind ik interessant. Je ziet armoede in de wijk en dat hoor je terug van ouders op de brede school. Tegelijkertijd zie je de bevolking hier wijzigen. Het aantal niet-Nederlanders dat zich in Stokhasselt vestigt, neemt toe. Ik vind het een mooie taak om alle groepen mensen hier bij elkaar te betrekken’.

Wat is de meerwaarde van uw organisatie voor Tilburg?

‘We vragen bij anderen aandacht voor de specifieke problemen van Stokhasselt: de samenstelling van de bevolking, de bouw van de wijk. Er zijn weinig winkels, er is geen school voor voortgezet onderwijs en er is geen huisarts gevestigd in de wijk. We ijveren al jaren voor de komst van een huisartsenpraktijk, maar er (b)lijkt geen interesse onder huisartsen om hier te starten. Deze vraagstukken kaarten we regelmatig aan.

Dit doen we door actief deel te nemen aan gesprekken met de gemeente, overige wijk- en dorpsraden, ContourdeTwern, de bijeenkomst radicalisering die we hier hadden en in de eigen Wijkkrant’.

De meerwaarde van de wijkraad is dat we de diversiteit van de stad duidelijker in beeld brengen. We willen graag dat er oog is voor minderheden die in de stad leven. En we dragen de boodschap uit om er naar te streven dat er voor iedereen een kans is in de samenleving. Daarbij is het belangrijk dat jongeren naar school gaan en hun opleiding afmaken. Ook merk ik dat scholen voor voortgezet onderwijs moeite hebben om om te gaan met de problemen van allochtonen: niet weten hoe daarbij te handelen. De praktijk leert dat ouders van allochtone leerlingen minder makkelijk contact onderhouden met de school. En dat gegeven maakt het er niet gemakkelijker op om in gezamenlijkheid als school, ouder en leerling oplossingen te vinden.

De wijkraad doet er veel aan om mensen met armoedeproblematiek te helpen. Dat loopt onder meer via de basisscholen. We organiseren de Avondvierdaagse waar kinderen met de Meedoenregeling gratis aan kunnen deelnemen. En jaarlijks krijgen we van het Oranjefonds subsidie waarmee we een gratis lunch organiseren. Vanuit de wijkraad steunen we de scholen door bij te dragen aan de aanschaf van boekjes tijdens de Boekenweek.

Ook organiseren we tal van buurtactiviteiten, festivals, buurtfeesten, om mensen te laten meedoen in de wijk. Op de basisscholen in de buurt zijn ouderkamers waar ouders taalles en fietsles kunnen krijgen.

Persoonlijk ben ik met zeven andere vrijwilligers betrokken bij het Verwijsspreekuur van Het Ronde Tafelhuis (ook in Stokhasselt). Daar helpen we mensen met het invullen van formulieren, het aanvragen van een gespreide betaling, het maken van afspraken met de woningbouwvereniging en de elektriciteitsmaatschappijen, het aanvragen van een verblijfsvergunning bij de naturalisatiedienst (IND, red.). Mensen met ernstige problemen verwijzen we door naar de Tilburgse Toegang. Zelf ga ik regelmatig met mensen mee naar de Rechtswinkel of het maatschappelijk werk, omdat de drempel voor hen te hoog is om er alleen naar toe te gaan’.

Wat gaat er goed in Tilburg?

‘Het armoedebeleid in Tilburg is redelijk in vergelijking met wat er in de rest van Nederland gebeurt. Maar het blijft moeilijk om alle mensen die het nodig hebben gebruik te laten maken van de bestaande regelingen; door redenen als schaamte, ongeletterdheid en moeite met budgetteren. We kunnen dit verbeteren door als organisaties en gemeente de handen ineen te slaan. Stokhasselt heeft een geweldige gebiedsmanager (hij is in dienst van de gemeente Tilburg). Hij blinkt uit in het leggen van verbindingen in de wijk en hij reageert snel op vragen van mensen’.

Wat kan er in Tilburg worden verbeterd?

‘De energie om groepen mensen te laten samenwerken kan beter. Dit komt door het niet-weten hoe met anderstaligen om te gaan. De ‘witte’ meerderheid probeert de anderstaligen te benaderen via ‘witte’ methodiek. En het is de vraag of dat de goede middelen zijn om met deze groep mensen te communiceren. Over hoe we hen beter kunnen bereiken, dáár moeten we ons meer in verdiepen. Dit kaart ik aan tijdens diverse bijeenkomsten, tijdens inspreken in de gemeenteraad, in het overleg met de wijkwethouder en burgemeester’.

Welke tip heeft u voor de gemeente Tilburg?

‘Zover de gemeente er invloed op heeft, moet er meer spreiding komen in het huisvestingsbeleid. Immers de woningbouwverenigingen wijzen de woningen aan mensen toe. De gemeente zou kunnen bemiddelen om niet te veel probleemgezinnen bij elkaar in de straat te zetten. Dat maakt zo’n straat immers extra kwetsbaar.

Verder vind ik dat alle wijken in Tilburg gezamenlijk de verantwoordelijkheid hebben om voor problemen een oplossing te vinden, zoals bij de vestiging van maatschappelijk gevoelige voorzieningen. Want als de ene wijk weigert, komt het bij de andere wijk terecht’.

De wijk Stokhasselt bestaat dit jaar 50 jaar en de Wijkraad Stokhasselt viert in 2017 zijn 50-jarige jubileum. Wat heeft de wijkraad de laatste vijf jaar bereikt?

‘We zijn gestart met een ruilwinkel, een wijkrestaurant, een natuur- en pluktuin en hebben tal van activiteiten om mensen te laten meedoen in de wijk, we bieden gratis activiteiten aan in de buurt. Dit alles om mensen te laten meedoen in de wijk en de armoede aan te pakken’.

Wijkraad Stokhasselt vestigt aandacht op het 50-jarige bestaan van de wijk door een serie interviews met buurtbewoners en een reünie voor buurtbewoners die begin 2017 plaatsvindt. De interviews en meer informatie over de jubileumactiviteiten vindt u op www.stokhasselt.nl