Nieuwsbrief 8 - Dion van den Berg: de nieuwe voorzitter van de Sociale Raad Tilburg aan het woord

De Sociale Raad Tilburg heeft een nieuwe voorzitter: Dion van den Berg. Op dinsdag 19 september 2017 heeft het college van burgemeester en wethouders hem benoemd. Hij is geboren en getogen in Tilburg en neemt nu het stokje over van onze vorige voorzitter Jos van Balveren. Vanaf het begin is hij lid van de Sociale Raad Tilburg en hij was voorzitter van de Burgertop Sociaal 013. In deze nieuwsbrief stelt Dion zich aan u voor.

Dion aan het woord:

‘Ik heb altijd een interesse gehad in wat we nu het ‘sociale domein’ noemen. Mijn vrouw en ik hebben in het verleden van doen gehad met de jeugdzorg. Toen zagen we van zeer nabij hoe complex de zorg in Nederland georganiseerd was. De grote decentralisaties van de laatste jaren – Jeugdwet, Participatiewet en WMO – zijn van rijkswege mede ingezet als bezuinigingsoperaties. Los daarvan ben ik voorstander van decentralisatie van deze overheidstaken. Het argument dat dichter bij de burger betere zorg geboden kan worden, deugt. Zo simpel is het.

Cultuuromslag

Maar er zijn wel valkuilen. Dit hele proces vergt inderdaad een cultuuromslag, en ik zie in het hele land dat veel bestuurders en ambtenaren daar nog zeer mee worstelen. Al te gemakkelijk wordt gesproken over een ‘gelijkwaardige relatie’ in het contact tussen een hulpvragend gezin en de medewerker van de Toegang. Ik doe geen uitspraak over de intenties en inzet van de Toegangsmedewerkers, maar feit is dat die relatie niet gelijkwaardig is. De één heeft een hulpvraag en de ander heeft toegang tot (een deel van) de oplossing. De zelfredzaamheid en het sociaal netwerk, vooral van gezinnen waarin meerdere problemen aan de orde zijn, willen wel eens overschat worden. Overigens zie ik in Tilburg ook veel goede initiatieven. Dat we meedoen met het ‘vertrouwensexperiment’ met bijstandsgerechtigden, vind ik erg belangrijk.

Ik ben geboren en getogen Tilburger, maar werk buiten de stad. Ik probeer voor vredesorganisatie PAX processen van staatsopbouw en vredesopbouw met elkaar te verbinden en reis daarvoor naar conflict- en postconflictlanden. De afgelopen jaren bezocht ik onder andere de landen van voormalig Joegoslavië, Oekraïne, Zuid-Sudan, Democratische Republiek Congo, Syrië en Irak, Colombia. Daar kan een verkeerde decentralisatieaanpak leiden tot meer (dodelijk) geweld. Hier in Nederland is decentralisatie gelukkig geen zaak van leven en dood, maar het is wel een uitdaging om het zo goed mogelijk te doen.’